Des Teufels Bad
Neem alvast een kijkje
Oostenrijk in het jaar 1750: een visvijver weerspiegelt de grijze lucht. Een diep, donker bos slokt het zonlicht op. Op een heuveltop is een geëxecuteerde vrouw tentoongesteld zodat iedereen haar kan zien. Als bewijs. Als waarschuwing. De diepgelovige en hoog sensitieve Agnes kijkt met medelijden naar de dode vrouw. Maar ook met verlangen, omdat ze zich een vreemde in de wereld van haar man Wolf voelt. Het is een emotioneel koude wereld die bestaat uit werk, klusjes en voor haar onmogelijke verwachtingen. Agnes trekt zich steeds meer in zichzelf terug. Haar innerlijke gevangenis wordt gaandeweg beklemmender, haar melancholie overweldigender. Al snel lijkt haar enige uitweg een schokkende daad van geweld te zijn.
In heel Europa (Duitsland, Zwe…
Oostenrijk in het jaar 1750: een visvijver weerspiegelt de grijze lucht. Een diep, donker bos slokt het zonlicht op. Op een heuveltop is een geëxecuteerde vrouw tentoongesteld zodat iedereen haar kan zien. Als bewijs. Als waarschuwing. De diepgelovige en hoog sensitieve Agnes kijkt met medelijden naar de dode vrouw. Maar ook met verlangen, omdat ze zich een vreemde in de wereld van haar man Wolf voelt. Het is een emotioneel koude wereld die bestaat uit werk, klusjes en voor haar onmogelijke verwachtingen. Agnes trekt zich steeds meer in zichzelf terug. Haar innerlijke gevangenis wordt gaandeweg beklemmender, haar melancholie overweldigender. Al snel lijkt haar enige uitweg een schokkende daad van geweld te zijn.
In heel Europa (Duitsland, Zweden, Oostenrijk, Frankrijk en Engeland) en meer dan een eeuw lang, probeerden voor het grootste deel in een keurslijf gevangen vrouwen een einde aan hun leven te maken door bijna rituele moorden te plegen. Op deze manier hoopten ze te ontsnappen aan de eeuwige verdoemenis die voorbehouden was aan mensen die zelfmoord pleegden. De film laat de ongehoorde vrouwen uit het landelijke verleden zien, de hardheid van hun dagelijks leven, bepaald door religieuze dogma's en taboes. In de 18e-eeuwse volkstaal werd gezegd dat melancholische mensen (tegenwoordig zouden we over depressieve mensen spreken) gevangen zaten in het ‘duivelsbad’.