Tatami
Neem alvast een kijkje
De Iraanse Leila is de topatleet van het Iraanse nationale judoteam en daarmee de trots van haar land. Ze presteert, naar verwachting, heel goed op het wereldkampioenschap judo in Tbilisi, Georgië. Als echter blijkt dat wanneer ze haar volgende gevecht wint, ze het daarna op moet nemen tegen de Israëlische Shani, wordt haar van hogerhand opgedragen haar partij te verliezen en uit het toernooi te stappen.
Leila mag niet tegen een Israëliër judoën. Een mogelijk verlies tegen de aartsvijand Israël zou een nationale schande zijn. Weigert Leila, en zal ze doorvechten voor het goud, dan zal dat niet alleen betekenen dat ze niet terug kan naar Iran, maar ook dat de levens van haar gezin en familie op het spel komen te staan.
Tatami, genoem…
De Iraanse Leila is de topatleet van het Iraanse nationale judoteam en daarmee de trots van haar land. Ze presteert, naar verwachting, heel goed op het wereldkampioenschap judo in Tbilisi, Georgië. Als echter blijkt dat wanneer ze haar volgende gevecht wint, ze het daarna op moet nemen tegen de Israëlische Shani, wordt haar van hogerhand opgedragen haar partij te verliezen en uit het toernooi te stappen.
Leila mag niet tegen een Israëliër judoën. Een mogelijk verlies tegen de aartsvijand Israël zou een nationale schande zijn. Weigert Leila, en zal ze doorvechten voor het goud, dan zal dat niet alleen betekenen dat ze niet terug kan naar Iran, maar ook dat de levens van haar gezin en familie op het spel komen te staan.
Tatami, genoemd naar de judomat waarop de gevechten plaatsvinden, laat zien dat judo als sport minstens zo filmisch is als boksen. De cinematografie legt elk moment minutieus vast en het grimmige zwart-wit vult elk gevecht met prachtige beelden. De echte spanning zit echter in de wandelgangen rondom die arena. Leila wordt van alle kanten belaagd. Door haar trainer Maryam, die een generatie eerder als topjudoka vergelijkbare situaties meemaakte en nu opnieuw een kant moet kiezen. Door de westerse officials, die zeggen te willen helpen, maar niet noodzakelijkerwijs zitten te wachten op een internationale rel. En vooral door de bebaarde “diplomaten” die Leila en Maryam in elke hoek van het gebouw weer kunnen opwachten.
Bijzonder is dat de Iraanse regisseur en actrice Zar Amir Ebrahimi en de Israëlische regisseur Guy Nattiv met Tatami samen een film over de spanningen tussen hun twee landen geregisseerd hebben. Dit is de eerste keer sinds de opkomst van het islamitische regime in Iran dat een Iraanse en Israëlische regisseur samen een speelfilm maken.